Fenomenem symulatorów jest fakt, że pozwalają graczowi między innymi zająć się w istotę zwykłego, szarego pracownika realizującego swoją rutynową robotę, przy czym nie pozwalają mu doświadczyć nudy powstającej z obecnej rutyny. Tak przynajmniej głoszą wytyczne dla idealnej symulacji komputerowo-growej, które (jak zwykle wiadomo) rzadziej niż przeważnie są w sumy wdrażane w utrzymanie.
Podobnie montuje się sytuacja z Bus Simulator 18 od niemieckiego studia StillAlive. Rozgrywka oparta o pracę policjanta czy strażaka jedna w sobie jest całkiem urozmaicona, ze powodu na problem jaki robi. Problem pojawia się w punkcie, w jakim twórcy narzekają na końca pokazanie bardzo stabilnej i niewielkiej w zwroty akcji pracy – takiej jak zawód kierowcy autobusu. Taka rzecz zmusza ich do wymyślania pomysłowych urozmaiceń, jakie zajmują za zadanie wyplenić rutynę z konkurencji i zrobić całą produkcję bardziej ważną.
Mapa Seaside Valley – bo tak taką firmę nosi miasto, po którym graczowi przyjdzie się poruszać – zawiera kilka pomniejszych obszarów. Trasa uczestnicząca w Ogrodzie Technologicznym przejeżdża przez obszary proste również teren industrialny, by ostatecznie zakończyć się w pobliskim miasteczku. Skoro gra polega na powadzeniu autobusu, więc nie trudno się domyślić, że prym będą tu wiodły zasady ruchu samochodowego a wszystko, co z nimi powiązane. Siłą rzeczy, to najbardziej to tu znajdziemy… drogi. Wszystkie budynki, przyroda oraz pozostałe cele są jedynie tłem, jakie nie posiada żadnego innego przeznaczenia niż to wizualne.
Same trasy zostały tutaj założone w taki metoda, by spośród ich winy nie fundować graczowi żadnego opóźnienia (które jest niewątpliwie karygodne w niniejszym zawodzie). Medal nie ma drugą część: projekt dróg jest jednoznaczny, wręcz banalny. Ot, zwykła jazda prosto, przeplatana klasycznymi skrzyżowaniami oraz (rzadko występującymi) rondami. Ilość obecnych znaków drogowych również została mocno zniwelowana, sprowadzając się do tych prowadzących o dozwolonej prędkości i pierwszeństwie przejazdu, plus drogowskazy. Stanowi obecne stopień po stronie wytłumaczalny; w rejonie miejskim, kierowanym przez sygnalizację świetlną, znaki drogowe nie są koniecznym narzędziem, a mimo wszystko gracz może poczuć pewien niedosyt.
Warto tu wspomnieć o wcześniej wspomnianej próbie tchnięcia występowania w profesjonalną rozgrywkę. Na jednym początku zabawy gracz przechodzi do dyspozycji tylko niewielki rozmiar, zawierający garstkę dostępnych przystanków. Kolejne partie terenu odblokowywane są w toku wykonywania określonych zadań, które niestety nie chodzą do sprzedaż ambitnych.
Pomimo wielu starań twórców w sensie urozmaicenia rozgrywki, należy dokładnie określić, że zrobiło się oczywiście na staraniach. Cóż z bieżącego, iż na liniach gdzieniegdzie pojawiają się dziury oraz progi, pasażerów należy upominać, oraz od momentu do momentu sam spośród nich będzie potrzebował koniecznie wyjść z pojazdu na sposobie ulicy – kiedy jazda od przystanku do przystanku jeszcze jest bardzo… nudna!? Jest obecne sprawione nie tylko niezbyt ambitnym poziomem urozmaiceń, a również ich małą liczbą. Ile razy można wydawać ten tenże bilet, albo opuszczać rampę dla niepełnosprawnego pasażera?
Wbrew to, może najbardziej nieudanym systemem, którego istnienie nie jest zupełnie żadnego sensu, istnieje szansę obracania się swoim kierowcą na piechotę. Podczas kiedy przechadzanie się po samochodzie istnieje także do przełknięcia – ponieważ gracz pod koniec każdego kursu powinien posprzątać śmieci pozostawione przez niewychowanych pasażerów lub kontrolować, czy mają oni bilety (właśnie tak, kierowca!) – to przechadzanie się po mieście składa się tak, jakby zostało zorganizowane na tę chwilę! Jak wspomniałem wcześniej, świat opisany w Bus Simulator 18 PC jest jedynie wizualnym tłem w sądu do walki, to trudno doszukiwać się tutaj jakichkolwiek interakcji z otoczeniem. Co dużo, w współczesnym stylu przesuwania się system kolizji praktycznie nie istnieje! Przez osoby niezależne nasz bohater zwyczajnie przenika, a przy kontakcie z nadjeżdżającym samochodem, zostaje on „zgarnięty” przez niego na bok.
Wcześniej wspomniany ruch drogowy od strony technologicznej pokazuje się jeszcze źle niż z jakości swojego działania. Pojazdy zawsze zakładają, że ruch robi się w 100% razem z przepisami, nie uważając na potencjalne niebezpieczeństwa. Przy wjechaniu na materiał skrzyżowania, podczas jak dla nas jest czerwone światło, inne samochody nawet nie próbują hamować. Mandat oczywiście należy się graczowi (nie ważne, kto spowodował kolizję). Cierpi tu również animacja jazdy wehikułów przebywających w klubie drogowym – zawsze identycznie wchodzą w zakręty (łamiąc przy tym kryterium fizyki), przez co wyglądają, jakby kierowały się „po szynach” (pragnę przypomnieć, iż nie mówimy tutaj o symulatorze tramwaju).
Na wesele tytuł jest pewną ilość oryginalnych również ciepłych mechanik. Gracz, jako właściciel firmy komunikacyjnej, może przeszkadzać w jej strukturę, co świadczy dowolność w byciu konkretnych tras, wydawaniu im prawdziwych kierowców oraz autobusów oraz wszystkim wpływie na finanse. Gracz pełni tutaj rolę „przecierającego szlaki”, co świadczy że zysk z jednego przejechania trasy stoi się bazowym zyskiem dla jednego kursu kierowcy (który robi się teraz bez ingerencji grającego). Do bieżącego powstają różne opcje poboczne, takie jak obklejanie autobusów reklamami. Wbrew to, samo zarządzanie firmą istnieje mocno ułatwione również nie chce od gracza obierania żadnej strategii.
Pomijając, że na znaczniejszą metę gra potrafi ostro przynudzać, to sama praca kierowcy (również wszystko co się spośród nią łączy) została wprowadzona bardzo przystępnie. Gra ocenia terminowe wchodzenie na odpoczynki, precyzyjne parkowanie w ich pobliżu natomiast to, czy kierowca myśli o bezpieczeństwo pasażerów (unikanie gwałtownych zahamowań, kolizji itp.). Same oceny kierowcy przenoszą się na iście RPG-owe mechaniki levelowania posiadanych przystanków – im większy poziom danego przystanku, tym znacznie pasażerów nań czekających.
Świetnym pomysłem było wtłoczenie do serii trybu multiplayer, pozwalającego czterem graczom na kierowanie naszej prywatnej firmy. Niestety, prócz kursów kooperacyjnych, przy których gracze idą „na dwa autobusy”, lub drink z nich duzi funkcję „kanara”, interakcja między graczami łatwo nie istnieje. Oczywiście, potrafią się oni nastąpić w świecie gry, choć na tymże przyjemność się kończy – graczy łączy jedynie wspólny świat oraz wspólne przedsiębiorstwo. Kolejnym utrapieniem dla korzystających z ostatniego fasonu są liczne lagi, mogące skutecznie utrudnić im zabawę. http://symulatorypc.pl/ Symulatory PC
Jednym pozytywnym aspektem trybu wieloosobowego istnieje szansę kwalifikowania się swoją kreatywnością z nowymi uczestnikami. Leczy w tym wcześniej wspomniane tworzenie własnych tras i swobodne oznaczanie ich. Ale na serwerze KZK GOP, prowadzonym przez przesympatycznego SZEFAPAWŁA, możecie pojechać z Będzina do Dąbrowy Górniczej (przynajmniej w świecie wyobraźni)!
Duża innowacja oprawy graficznej w kontaktu do starych odsłon serii wychodzi grze na zdrowy plus. Tekstury (jak pozwoliło na symulator), pomimo iż coś „płaskie”, wyglądają wyjątkowo przystępnie. Całe otoczenie (przynajmniej z daleka) wygląda okazale, do czego myślą różne efekty pogodowe (niepojawiające się w rodzaj losowy) urozmaicające krajobraz. Jeśli doliczyć do tego duże shadery upiększające obraz, ważna aby pokusić się o stwierdzenie, że grafika w Bus Simulator 18 PC jest całkiem przewspaniała.
Bynajmniej nie istnieje oczywiście kolorowo (dosłownie również w mali) – najsłabszym ogniwem graficznym w sztuce jest badziewna animacja obiektów, co odkłada się na ich „klocowatość”. Pojazdy dążą do przodu, jakby zostały opracowane przez klienta. Pasażerowie są się podobnie, spośród tym że są oni daleko nieróżnorodni (co drugi jest identyczny). Co więcej, nawet wygląd tych trochę rodzajów NPC jest źle brzydki.
