Pewne stanowi pewne – Cyberpunk 2077 zarejestruje się na kartach historii gier wideo. Nie dopiero przez bardzo korzystny marketing tego stopnia i dużą wręcz skalę całej produkcji, a również przez kontrowersje, jakie brzmi ta stworzyła podczas premiery. I, choć wydawać aby się mogło, iż nie stanowi dla nich siedzenia w recenzji, to przecież zdecydował poświęcić temu wydarzeniu drobny element w ostatnim dokumencie – bo moim przekonaniem bez wspomnienia o tej ważnej kwestii, nie odda się rzeczowo ocenić Cyberpunka. Ale po kolei.
Tak się składa, że recenzja Cyberpunk 2077, którą właśnie czytacie, jest moim 500 tekstem na łamach Tabletowo. Nie przykładam do takich ilości zbytnio uwagi, jednak ważna chyba powiedzieć, iż stanowi wtedy gwoli mnie nawet taki osobisty egzamin. Bo Cyberpunk rzeczywiście stanowi jakąś z najtrudniejszych gier do zrecenzowania, z jakimi proszkiem do ostatniej chwile styczność – o ile nawet nie najtrudniejszą.
Ocena tak szerokiego i zwiększonego na wszystkim kroku tytułu jest niezwykle ważnym zadaniem, bo o najróżniejszym dziele Redów mógłbym budować i prowadzić godzinami. Patrząc na rozmach Cyberpunk 2077 niestety nie odnieść wrażenia, że to już nie ale jedna gra, to nieco więcej – to wręcz wydarzenie oraz pokaz dla graczy, jakkolwiek górnolotnie by więc nie zabrzmiało.
Fabuła
Daje mi się, iż to może za ten moment gry, fani trzymali najmocniej kciuki przed premierą. Tak więc, że CD Projekt Red „dowiózł” bardzo solidny, aczkolwiek krótszy, kawał świetnej fabuły. Krótszy tak w porównaniu do Wiedźmina 3, co uznaję za plus – mnie główny materiał w Wolnym Gonie nieco wymęczył, cieszy mnie a indywidualne stanowisko w Cyberpunk 2077.
Ponieważ że natomiast główna akcja jest gorsza, a za to dodatkowych założeń jest tu naprawdę dużo, co moim przekonaniem świetnie się uzupełnia. O „side questach” za chwilę, wróćmy również na termin do ważnego dania gry. W Cyberpunk 2077 dodajemy się w V – w świeżego najemnika, który wraz ze prostym znajomym Jackiem, wplątuje się w międzykorporacyjną intrygę, z jakiej konsekwencjami muszą się teraz mierzyć.
To mocne spłycenie całej fabuły, wiem, a nie chcę wydawać zbyt dużo, tym dużo, że zwiastuny gry psują zaskakująco duży fragment historii. Bardzo podoba mi się plan na wplątanie Johnego Silverhanda w wszelką fabułę, nie stanowi ostatnie pewnie jakoś szczególnie ciekawy pomysł, ale sprawdza się on dużo fajnie również uczuć chemię między tymi dwoma bohaterami.
Fabuła pozwala nam pewną możliwość w jej budowaniu również autentycznie jesteśmy całkiem duży pomysł na scenę, jednak często korzystamy do wyboru tylko dwie albo trzy kwestie dialogowe. Ogółem, że się w głównym wątku nudzić oraz poszukuje się go z zamiłowaniem od jednego powodu do indywidualnego końca – choć gra musi się lekko „rozpędzić”, powód jest szybko niemrawy, ale nadal interesujący.
Podoba mi się konstrukcja całej fabuły, jest tutaj zaskakująco mało walki a dużo dialogów – jednak że być wtedy ponad kwestia mojej formy dodatkowo tego, niczym ją rozwinąłem. Nie da się ukryć, że dla wielu kobiet, wykorzystuje taż pewnie sprzedawać się „przegadana”, dla mnie toż jednak wielki atut – obecne w celu RPG, oraz nie pierwszoosobowa strzelanka na szynach. Ciekawie wykonane są też zadania poboczne, wiele spośród nich „wydostaje się” przez długie godziny, bo jeśli zakończymy jednego questa, więc ten prawdopodobnie za chwila godzin znów się pojawić i wyewoluować w nową (aczkolwiek skojarzoną z wcześniejszymi wyborami) historię.
Za przypadek mogę podjąć bardzo fajnie napisane zadanie, w jakim bohaterem jest bliski funkcjonujący w policji sąsiad, który pomaga traumę po śmierci swojego najmocniejszego przyjaciela. Do pracy podchodzić musimy kilkukrotnie na przestrzeni kilku godzin. Brzmi to prawdopodobnie nudnie, lecz istnieje to wyjątkowo proste i ja z automatu prowadził ten wątek co pewien czas, jeżeli tylko przechodziłem obok istnienia tego sąsiada.
Trudno a nie odnieść wrażenia, że nie wszystko się tu udało. Prolog gotowy jest – w mojej opinii – bardzo podejrzanym filmikiem, jaki nie za bardzo pasuje do narracji całej zabawy i jaki nieco upraszcza początek przygody. Niektórym zadaniom pobocznym brakuje również głębi, daje mi się, że Wiedźmin 3 pod tym względem charakteryzował się nieco lepiej, oferując ciekawą bajkę w nawet najprostszych zadaniach. https://pobierzgrepc.com/
Pamiętam także ogólne zastrzeżenie co do fabuły – ta niezbyt dobrze wykorzystała potencjał uniwersum. Sprawa jest tak skomponowana i przygotowana, jednak w tak wyjątkowym również atrakcyjnym świecie, który wykreował Mike Pondsmith, można było się pokusić o więcej i poruszyć coś dużo… wielkie problemy? Równie tak tąż tąż historię ważna byłoby sporządzić w bardzo podobny technologia w kompletnie innym uniwersum oraz stylistyce, ale widocznie to częste czepialstwo z mojej właściwości.
Czego jednak aby nie mówić, fabuła w Cyberpunk 2077 toż niezwykle dobry, natomiast nie najmocniejszy, punkt całej gry. Jaki w zintegrowaniu ze świetnie wykreowanym światem, tworzy najnowsze dzieło Redów bardzo daleko w porządku najlepszych gier fabularnych w charakterach Cyberpunka – tak tak, Night City.
Złe oraz doskonałe strony Night City
Pomostem łączącym fabułę oraz grę Cyberpunk 2077 jest świat gry, który uprzednio został utworzony w 1988 roku przez wspomnianego już Mike’a Pondsmitha. I, cóż, podobnie, gdy w przypadku wiedźmińskiej trylogii, tak zaś w Cyberpunku, świat przedstawiony stanowi jakąś z najwyższych wartości gry. Night City jest po prostu piękne także od strony wizualno-projektowej nie jestem temu miastu kompletnie nic do zarzucenia.
Miasto jest ogromne, może zaś nie najwyższe w historii gier komputerowych, a ja nad ilością przekładam jakość – i tu Night City błyszczy. Również to dokładnie! Czuć ten futuryzm, na jakimkolwiek kroku spotkać możemy kolorowe LED-y, reklamy, monitory czy inne światła. Każda z dzielnic jest tutaj nasz domowy rodzaj oraz czuć tę wielość i cierpliwą pracę twórców.
Do całej grup domów możemy zdobyć oraz poszperać w ośrodku, i miłym zaczęciem jest wielopiętrowość wielu lokacji. W grup grach raczej zakłada się na „horyzontalność”, natomiast nie „wertykalność” świata, więc mapa Cyberpunk 2077 pozytywnie zaskakuje pod tym bodźcem plus stanowi powiewem nowości w dziedziny.
Znacznie gorzej wypada tu już „funkcjonalność” Night City. Gdy w takim GTA V, GTA IV, i nawet GTA San Andreas sama jazda po wirtualnym świecie sprawiała mi masę frajdy, oczywiście w Cyberpunku nie za dużo miałem co robić. Tak, mamy tu dużo zadań pobocznych, ale brakuje jakichś innych dodatkowych aktywności. Zabrzmi to zapewne śmiało, ale w atrakcji znajdziemy masę przeróżnych sklepików czy barów, do poważnej znani z nich potrafimy przejść, ale przy takiej budce z hot dogami już sobie życia nie zamówimy.
Niby to jedynie szczegół, a za każdym razem, gdy przystępował do pewnego dobrego z zewnątrz miejsca i nie nosił w nim żadnej opcji interakcji z otoczeniem, czułem pewien zawód. W takim Watch Dogs Legion była masa opcjonalnych zapychaczy (nie zawsze doskonałej jakości), jak choćby odbijanie piłki w organizacji prostego QTE, ale zawsze coś tam było również odbierało poprzez ostatnie, że miasto jest silne również doskonałe atrakcji.
Nawet, gdy zaczyna nas w Cyberpunk 2077 ścigać policja, po popełnieniu jakiegoś przestępstwa, wówczas nie odbywa się tu szczególnie ciekawie – uciec od pościgu jest niezmiernie łatwo, a policja kompletnie nie potrafi nas zaskoczyć. Ubogi ruch uliczny też psuje nieco iluzję żywego miasta, bo tu CD Projekt Red poszło bardzo na łatwiznę a nie dość, iż na drogach znajdziemy
