Trochę o filmie Lato '85 (2020)

Lato '85 (2020) - Czas trwania 1 godz. 40 min.

Reżyseria: François Ozon

Scenariusz: François Ozon

Gatunek: Dramat / Komedia

Produkcja: Francja

Premiera: 14 lipca 2020 (świat)

Ocena użytkowników 7/10

Urlop spędzone w Normandii pozwalają 16-letniemu Alexisowi poznać siebie. https://filmyzlektorem.pl/

Na początku filmu "Lato ‘85" żandarm prowadzi młodocianego Alexisa (Félix Lefebvre) na salę rozpraw. Towarzyszy nam subiektywna narracja głównego herosa. Chłopak zdradza, hdy fascynuje się śmiercią i będzie mówić o trupie ludzie, którą znał. Rzuca wyzywająco do kamery, że jeśli partnera nie ciekawi opowieść, i tak nie zaakceptować odtwarza tej opowieści dla ludzi. Następuje aczkolwiek niespodziewana wolta: przenosimy się na zalaną słońcem plażę. Lazurowe morze, śnieżnobiałe klify, radosne okrzyki turystów i ani śladu kostuchy. Czy Alexis nas zwodzi? Natomiast może reżyser startuje swoją grę z widzem? Prawda znajduje się gdzieś pośrodku, bo wkraczamy w zniewalający świat François Ozona.

Jego nowy kino "Lato ‘85" toczy się w nadmorskiej miejscowości w Normandii, an akcja obejmuje dwa bliskie projekty czasowe. W pierwszym poznajemy wydarzenia wiodące do śmierci Davida (Benjamin Voisin), 18-latka pracującego w sklepiku żeglarskim. Bohater spotykan Alexisa w dosyć nietypowych okolicznościach. Ratuje mu życie, gdy ten, żeglując, wpada do morza. Między nastolatkami zaczyna się rozwijać uczucie, lecz szczęście nie utrzymuje zbyt długo. Przysparza się dodatkowo frekwencja wkraczającej pomiędzy kochanków Kate (Philippine Velge). Drugi plan czasowy to teraźniejszość, po której Alexis mierzy się z oskarżeniami o popełnienie przestępstwa. Nielinearny ciąg eventów, komentowanych w subiektywnej narracji przez herosa, stopniowo odsłania prawdę o relacjach istot i tym, jak chłopak zrobił.

Według odbiegającym od reszty twórczości "Dzięki Bogu", Ozon wraca do odwiedzenia ulubionych tematów i motywów. Znowu bawi się kliszami gatunkowymi i miesza płaszczyzny czasowe. Zastanawia się też nad związkiem fikcji z realnością i realizuje zmysłowe dzieło, sprawiające niemalże fizyczną przyjemność. Bazą, na której podpiera film, jest seans filmowy inicjacyjne połączone wraz z gejowską love story. Równie silne, co porywy sercan oraz wewnętrzne rozterki, stają się tu towarzystwo i przeczucie zgonu, zapowiedziane i powracające w narracji Alexisa. Protagonista trochę zbytnio nachalnie przypomina nam o swoim zainteresowaniu tematem - nie zaakceptować uwierzycie jeśli napiszę, że wspominając kąpiel w domu przyjaciela, przyrównuje łazienkę do grobowca. Ta refleksja pozwala jednak zrozumieć, że mamy styczność z osobliwą i zamkniętą w własnym świecie jednostką. W charakterze że przeciwieństwa się przyciągają, na jego drodze staje David. Pełen wigoru jak i również uroku osobistego młodzieniec inicjuje wspólne wyjazdy na motorze, rozwiązania do kina bądź wesołego miasteczka. Wariancje między kochankami najkorzystniej obrazuje scena, w której spotykają nieznajomego rzucającego się pod samochód. David momentalnie rusza mu z pomocą, an Alexis zatrzymuje się, zafascynowany tym widokiem. Zaskakująco mroczna natura protagonisty na temat twarzy cherubina, zderza się z pogodą ducha i inwencją drugiego z zuchów.

Reżyserowi nie idzie jednak o łatwy kontrast, lecz zarysowanie pasjonującej relacji miłosnej, szybko przeradzającej się w destrukcyjny alians. W jednej scenie bohaterowie przywołują nawet postaci Verlaine’a i Rimbauda, a przecież trudno o więcej sugestywne odniesienie do odwiedzenia intensywnego i wyniszczającego uczucia niż historia francuskich poetów. Trudność w stosunkach Alexisa z Davidem polega na innym bagażu doświadczeń. Dla 16-letniego protagonisty partner wydaje się być pierwszą wielką miłością. Romantyczna wizja nieustającego bycia ze sobą, a równocześnie chorobliwa zazdrość dominują u niego nad rozważną oceną sytuacji. Więcej niż jeden lata starszy David podchodzi do zależności z większym dystansem. Choć na zarania bardzo się angażuje, z czasem poczuje wyczerpanie i potrzebę odmiany. Ozon odmalowuje więc z góry skazany na rozpad, lecz rozbudzający wyobraźnię związek. Wiarygodność połączeniu wygrywają młodzi aktorzy: ich niesamowita naturalność i swoboda poprzednio kamerą ożywiają dowolną wspólną scenę. Obecnie przy pierwszej rozmowie w domu Davida widzimy ich złaknione spojrzenia i zwiększające się podniecenie.

Kochanków rozdziela nagła śmierć starszego z nich, a ponownie scala narracjan Alexisa, która wydaje się częścią jego własnego tekstu prozatorskiego. Zainspirowana przez nauczyciela herosa, ma ocalić pamięć o ukochanym jak i również wyjawić motywację jakichkolwiek działań z przeszłości. Ozon po raz wtóry portretuje dlatego bohatera zdolnego komponować autonomiczną opowieść. Faktycznie było na model w "Basenie", gdzie autorka kryminałów przygotowywała kolejny utwór, zaś ten materializował się na ekranie. Zacierała się tam zapora między fikcją jak i również realnością. W "Lecie ‘85" reżyser używa narrację protagonisty, żeby łączyć płaszczyzny czasowe i zwrócić uwagę w rozmijanie się literackich, idealistycznych wyobrażeń z banalnością życia. Niedoświadczony Alexis opisuje zmarłego Davida jako upragnionego przyjaciela, a komentując wspólnie spędzone chwile, uwzniośla relację wraz z kochankiem. Jak w scenie pierwszego zbliżenia seksualnego, które wraz z perspektywy czasu podsumowuje jako "najpiękniejszą nocna pora w życiu". Ozon wyraźnie sympatyzuje wraz z bohaterem i odrzucić pokazuje erotycznych igraszek, by przypadkiem nie zaakceptować odkryć ich zwyczajności. Ma świadomość, iż Alexis wyraźnie przesadza, ale ważniejsza od wierności faktom staje się praca pamięć jak i również prawda emocjonalna. Reżyser wyraża tym samym tęsknotę za zręcznością młodych do bezgranicznego oddania się uczuciom, które przekształcają katalogów odbiór rzeczywistości.

Bohater filtruje wydarzenia poprzez swoją wrażliwość, jakie możliwości znajduje przedłużenie w warstwie formalnej. Urywki poprzedzające śmierć Davida są filmowane po ciepłych, nasyconych odcieniach. Rozświetlone kadry ukazują oszałamiające piękno przybrzeżnej okolicy oraz fetyszyzują młode, zgrabne organizmu nastolatków. Rzeczywistość lat 80., którą wizualnie kojarzymy z tandetą i kiczem, wygląda w obiektywie kamery wyjątkowo korzystnie. Rzeczywistość przedstawiony buzuje od momentu erotycznego napięcia i zmysłowych wibracji, spośród czym rymuje się faktura obrazów – wyestetyzowanych tak, hdy pragniemy ich obrazić i zostać wchłonięci w ekran. Ozon umiejętnie wykorzystuje też ówczesne przeboje, przywracając je do łask. "Sailing" Roda Stewarta czy "Self Control" Rafa dawno nie zaakceptować brzmiały tak odświeżająco. Piosenki uzupełniają nostalgiczny nastrój filmu oraz współgrają z emocjonalnymi wahaniami Alexisa. Całkowita estetyka znacząco zmienia się w scenach, rozgrywających się według odejściu Davida. Tak jakby świat nadrzędnego bohatera nagle stracił barwy i uszło z niego życie. Melancholii spowijającej myśli protagonisty odpowiadają zimne tonacje, a krajobrazy północnej Francji wydają się naznaczone brakiem. Otoczka żałobna tych sekwencji niesamowicie przełamuje inicjacyjno-miłosną atmosferę, odrywając "Lato ‘85" od typowych narracji coming-of-age. Ozon nie byłby sobą, gdyby nie spróbował rozbić utartych projektów i wychodzi spośród tego obronną dłonią.

Swobodne przechodzenie z jednego planu czasowego w drugi, zezwala Francuzowi na coś jeszcze: przewrotną historię o ucieczce od czasu śmierci i pozycji przypadku. Pierwsza kojarzy się ze skonfrontowaniem Alexisa z namacalnością umierania. Znamienna jest zwłaszcza scena wizyty chłopaka w kostnicy, gdzie spoczywa organizm Davida. Widok martwego kochanka napawa go takim lękiem, hdy szybko wybiega na zewnątrz. Bohater, przed utratą partnera zauroczony przecież śmiercią, doznaje traumy po zmierzeniu się z nią osobiście. Najpierw ryzykuje oswoić strach i zapełnić pustkę, pisząc o Davidzie. Dzięki całkowite uwolnienie się od demonów historii pozwoli mu jedynie spełnienie dziwnej obietnicy danej zmarłemu. Alexis mówi, że "jedyne, co się ocenia, to umieć zwiać przed własną historią", a reżyser mu w tym jawnie pomaga.

Ostatnia scena pokazuje bowiem oryginalne otwarcie dla herosa, które wyznacza incydentalne spotkanie z przystojnym nastolatkiem, poznanym kiedyś na ulicy. Nie tak dawno przypadek zrządził narodziny związku Alexisa z Davidem a mianowicie niewiele brakowało, aby protagonista pożeglował wówczas z Chrisem i minął się z przyszłym

About This Author

Renwick Joined: January 4th, 2021