Czego jeszcze nie wiesz o The Walking Dead: The Telltale Series - A New Frontier
Najsłynniejsza seria produkowane przez Telltale doczekała się swojej nowej odsłony. Jak wypada trzeci sezon Żywych Trupów w klasy interaktywnej?
Telltale Games udało się aż dwukrotnie sprzedać nam tenże sam produkt – drugi etap The Walking Dead w myśli powielał elementy dane z ważnej kolejności zaś nie zebrał podobnego poklasku co przygody Lee Everetta. Oczywiście przyszło wcielać nam się w własną bohaterkę, jednak Clementine przecież znaliśmy bardzie dobrze. Mała dziewczynka z rozwojem czasu wyrosła na głęboką nastolatkę, produkt bliskich czasów – ocalałego, który siłą woli, poznaniem i przede wszystkim wiedzą zasad rządzących światem opanowanym przez zombie, zawstydzić znała w pozostałym etapie niejednego dorosłego. Żeby lecz być wystarczająco szczerym, to przeboje Clementine z pozostałą częścią szczególnie nie zapadły mi w świadomość. Oczywiście niezapomniany efekt i ogólny wydźwięk dostał w mojej głowie, aczkolwiek o ile historię Lee istnieję w okresie z opinii powtórzyć krok po kroku, tak perypetii jego byłej podopiecznej obecnie nie. Pierwszy etap postawił poprzeczkę wysoko, drugi lekko przynudził, więc ostudził zapał fanów. Deweloper pamięta przecież szansę się zrehabilitować, a The Walking Dead: A New Frontier to nic dziwnego, jak nowa szansa Telltale Games na dokonanie na nas wrażenia. Kiedy na tle poprzedników wypada najnowsza linia?
Jak pozwoliło na „pilot” pierwszy etap przybliża nam sytuację, poznaje nowe budowie również robi mechanikę. Telltale Games postanowiło podtrzymać tradycję „ograniczonej ciągłości” w ramach swojego flagowego produktu którym jest The Walking Dead. Co więc nazywa? Tworzymy różnego głównego bohatera, którego poczynaniami kierujemy – to Javier Garcia, niegdyś młody i lekkomyślny awanturnik, dziś siłą rzeczy opiekun bratowej i dwójki nastoletnich dzieci kolegi z ważnego małżeństwa (wiem, wiem – to ciężkie). Pierwsze sceny trochę przynudzają, co jest stosunkowo zrozumiałe. Goręcej zamienia się trochę dużo w materiale natomiast na końcu, chociaż ważna połowa Ties That Bind ogólnie wypada raczej spokojnie. Możliwe, że deweloper, twórcy serialu i scenarzyści komiksu tak mnie teraz znieczulili, że wiedząc realia świata przedstawionego z góry umawiał się na pewną śmierć, która nadałaby wypadkom odrobinę tempa. Bardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem istnieje zawsze, że po prostu rzecz nie pyknęło w scenariuszu, w kontraktu z czym nic nie pyknęło w moim sercu, kiedy zobaczyłem „ten niezwykły zgon”. Lecz nie miejcie mi za złe spojlera – oczywiście było że człowiek zginie, przecież to The Walking Dead!
Dwa zdania na temat konstrukcji sprawie i mechaniki. Telltale Games wraz z trzecim sezonem wprowadziło The Walking Dead parę drobnych usprawnień. Podczas fazy eksploracji możemy nacisnąć przycisk „Shift”, aby łatwo się poruszać. Lepiej oczywisty jest jednocześnie ekwipunek, przynajmniej w gruncie prace to rola daleko niż drugorzędna, bo The Walking Dead pozostaje „samograjem”, grą przygodową przygotowaną zgodnie ze „modnymi trendami”, tudzież interaktywnym filmem, to mówi produkcją opartą o dialogi, i nie kombinatorykę z przedmiotami. Mówcie co potrzebujecie, a mi takie podejście odpowiada.
Ciekawostką jest też inny ważny składnik – retrospekcje które odbywa Javier, a jakie są osadzone w sezonach z przodu wybuchu apokalipsy zombie. Decyzje przyjęte w historii mogą posiadać prestiż na jego korelacje z linią, choć nie zobaczył obecnego w ramach pierwszego etapu. Pozwolą nam same lepiej poznać historię głównego bohatera.
Ogólnie rzecz mając pilot nie był krótki, aczkolwiek trudno mi go z zdrowym sumieniem ocenić jak prawdziwy. Skórze są przyzwoicie zarysowane, chociaż może szybko proste gdy na grupkę, która została już parę dobrych lat w świecie ogarniętym zalewem żywych trupów. Niemniej niezłe aktorstwo i porządne dialogi pozwoliły mi na załapanie pierwszego związku z obecnymi bohaterami. A Clementine? Ona istnieje po prostu bad-assem, który opisuje jak się powinno załatwiać rzeczy w zombie post-apo. Podoba mi się stosowanie jej w tej ról.
Będąc nowy przypadek scenarzyści byliśmy kilka ułatwione zadanie. Postaci zostały przedstawione, obecna jakość również, związki nakreślono, można było to zająć się tym co Telltale robi najlepiej – budowaniem relacji wewnętrznych oraz korzystaniem tych więzi do emocjonalnego krzywdzenia odbiorcy.
Drugi element to przede wszystkim dużo dobrze akcji, co przypadło mi do rodzaju po raczej ospałej ważnej połowy. Dużo dobre wrażenie zrobiła walka „miejska” z przodu Ties That Bind Part II, jak też spore hordy zombiaków w dalszym rozwoju. Nieumarlaki zresztą rozegrano mądrze, bo słusznie założono, że już tylko wielkie stada potrafią stanowić trudne dla starszych wyjadaczy w ruchu Clementine oraz spółki. Chodzący trup ścieli się więc gęsto.
Telltale Games nie zawiera się z ostatnim, iż w najróżniejszej serii nawiązuje do ważnych doświadczeń z serialu. Przeciwnie – polecają się hołubić tymże faktem, jednocześnie podchodząc do punktu z odrobinę innej części. Niestety będzie zdrowym spojlerem, jeżeli zdradzę, że pojawia się wątek bliźniaczo odpowiedni do serialowo/komiksowych „The Saviors” . Od powodzie nie brakuje wskazówek sugerujących, że organizatorowi nie dadzą nam jednoznacznych reakcji także to podejrzenie znajduje potwierdzenie w opadoszczękogennej końcówce pierwszego odcinka.
Sporo miejsca poświęcono też Clementine – zarówno jej egzystowaniu w momentach po wydarzeniach z różnego etapu, jak również młodszej historii. Co dobre, nasze wybory przyjęte w starych sezonach mają przełożenie na ostatnie, jaką istotą jest dzisiaj nastolatka, a także na kształt retrospekcji jakie widzimy (a które jeszcze rozgrywamy). Że nie możecie zaimportować zapisu z starych odsłon, to nie martwcie się – trzeci sezon pozwoli Wam przed przystąpieniem gry szybko odtworzyć kształt najważniejszych wydarzeń poprzez ręczne zaznaczenie dobrych wyborów. Jak się domyślacie w codzienny sposób mami zatem do kilkukrotnego przejścia teraz wydanych epizodów, nawet po to by zauważyć jak potrafiły się toczyć dalsze losy Clementine w relacje od wyborów z czasu pierwszego a kolejnego. https://pobierzgre.org
Na minus muszę odpowiedzieć jednak fakt, iż w ciągu trwania drugiego okresu nie odczułem jeszcze ani razu wrażenia, że moje wybory posiadały pewne faktyczne konsekwencje, co stanowi jednak sztandarowym hasłem Telltale Games pojawiającym się na starcie wszystkiej ich gry (I New Frontier nie jest elementem). Jeżeli potraktujemy obydwa odcinki jako przedłużony prolog również duże „otwarcie”, na co świadczy wszak jednolitość tytułów, to potrafimy na ostatnią sprawę przymknąć oko, niemniej… szkoda.
Ogółem rzecz biorąc inna połówkę Ties That Bind sprawiła o wiele ciekawsze wrażenie od pierwszej. Jest praca, są faktyczne dramaty, są części z jakimi wolno się utożsamiać, jest raz spore zaskoczenie na brzegu, które autentycznie pozostawiło mnie z bogatą ochotą na moc.
Trzeci odcinek jest raz niezależny od bagażu konieczności przedstawiania postaci, tworzenia historii oraz wzmacnia się o dużą bazę, którą wykonały dwa poprzednie epizody. Dziwi to fakt, że twórcy tak niemrawo dołączyli do tematu, jakby dostosowując się w zupełności twistami, które zaserwowali nam w początkowych dwóch odsłonach trzeciej serii, bądź oczywistymi modyfikacjami materiałów z serialu.
Zacząłem z szerokiej rury a to całej krytyki, jednak są i rozwiązania projektowe, które w ostatnim odcinku mi się spodobały. W przeciwieństwie do Ties That Bind odcinek Above The Law rezygnuje z udawaniem w jakiś sposób, że Clementine odgrywa znaczniejszą osobę w sprawy. Dostała odrobinę czasu, ale primo, wprowadzono wtedy na energię, a secundo, że niczego zatem nie wniosło. Scenarzyści skoncentrowaliśmy się mocniej na rodzinnych relacjach Javiera i jego siły, co w sensie rzeczy jest nieuniknione, mając pod opiekę fakt, że wielkim „WOW” z kraju poprzedniego składnika było korzystne zmartwychwstanie Davida – lekko
